Emek Herkese Yetecekti Aslında

Rafet ULUTÜRK

Ekmek herkese yetecekti aslında…
Toprağın bereketi vardı, emeğin alın teri, güneşin şefkati.
Ama ne olduysa orada oldu…
Tarlaya karga dadandı,
Ambara fare,
Ambarın kapısını da hırsız zorladı.
Sonra memleketin üstüne bir karabasan gibi çöktü haramiler.
Ekmek paylaşılamaz oldu.
Toprağı sürenin değil, sömürenin sofrası doldu.

Bir zamanlar “geldikleri gibi gidecekler” denmişti.
Ama bu sefer gelenler geldikleri gibi gitmedi.
Kimisi iyilerin boş bıraktığı yeri doldurdu,
Kimisi de kendi piçini yerleştirdi.
Çünkü bu kadar şerefsizin bizden olması mümkün değildi.
Bizi biz yapan ne varsa, tek tek çürüttüler.
Vicdanı öldürdüler, ahlâkı boğdular, adaleti astılar.

Biz sustukça çoğaldılar.
Biz korktukça kudurdular.
Ve şimdi bir avuç dürüst insan,
Bir yudum hak için çırpınıyor,
Koca bir ülke
Bir lokma ekmek,
Bir parça onur,
Bir damla umut için direniyor.

Ekmek hâlâ herkese yeter aslında…
Yeter ki
Kargayı kov,
Fareyi ez,
Hırsızı yakala,
Haramiyi kapıdan değil,
Bu topraklardan sil.